Skarga do sądu na interpretację indywidualną

Skarga do sądu na interpretację indywidualną - ulga mieszkaniowa

: 23 Lip 2020; Czwartek, 23 lipiec 2020 13:15

Warszawa, dnia ….........…roku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny

w Warszawie

ul. Jasna 2/4

00-013 Warszawa

za pośrednictwem:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

ul. Teodora Sixta 43-300 Bielsko Biała

Skarżący: Jan Kowalski, ul. Przykładowa 1, 00-950 Warszawa,

Organ, którego działanie jest przedmiotem skargi: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Wartość przedmiotu zaskarżenia: brak.

SKARGA

na indywidualną interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej z dnia …….roku r. znak: ……………………………. .

Imieniem własnym, działając na podstawie art. 50 § 1 , art. 53 § 1, art. 54 §1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - wnoszę skargę na pisemną interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia …………………., znak: …………………….. .

Zaskarżonej interpretacji indywidualnej zarzucam naruszenie art. 97 § 1 o.p. przez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako ściśle związane z osobą zmarłego nie podlega sukcesji oraz art. 121 o.p. przez prowadzenie postępowania w sposób naruszający zaufanie podatnika do organów podatkowych

W związku z powyższym wnoszę o:

1) uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji indywidualnej,

2) zasądzenie kosztów postępowania sądowego,

Uzasadnienie

I. Opis stanu faktycznego sprawy oraz podsumowanie stanu faktycznego.

Wnioskodawca jest spadkobiercą po zmarłym w dniu ………. roku Pawle Kowalskim (poświadczenie dziedziczenia z dnia ……….roku). Spadek ten nabył w całości na mocy testamentu.

W dniu ……….. roku spadkodawca sprzedał nieruchomość – lokal mieszkalny, którego własność nabył wskutek dziedziczenia po zmarłym ojcu w roku. Jego zbycie nastąpiło zatem przed upływem pięciu lat od daty nabycia.

Spadkodawcy przysługiwała jednakże ulga mieszkaniowa i zamierzał z niej skorzystać (zakup mieszkania, w którym miał zamieszkać), czego nie uczynił, ponieważ zmarł w okresie, w którym w świetle art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. - przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości był uprawniony wydatkować na własne cele mieszkaniowe.

Spadkodawca nie zdążył dokonać czynności prawnych prowadzących do nabycia lokalu na własne cele mieszkaniowe, gdyż pomiędzy odpłatnym zbycie lokalu, a jego śmiercią (…….roku) upłynęło zaledwie kilka miesięcy. Śmierć spadkodawcy czyni niemożliwym realizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

W związku z powyższym zadano pytanie czy uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt. 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U z 2012 r. poz. 361 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.) zwolnienie stanowi prawo majątkowe, które może podlegać dziedziczeniu na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) w sytuacji, gdy spadkodawca zamierzał skorzystać z przedmiotowego zwolnienia – jednak zmarł, a przed śmiercią nie zawarł jeszcze umowy przedwstępnej nabycia lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe.

Zdaniem skarżącego prawo do zwolnienia od podatku dochodowego od dochodu ze sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma wymiar majątkowy i może podlegać dziedziczeniu na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).

Natomiast w ocenie organu takie stanowisko jest nieprawidłowe, ponieważ zwolnienie powyższe jako ściśle związane z osobą zmarłego nie podlega sukcesji, jest bowiem uzależnione od realizacji własnych celów mieszkaniowych spadkodawcy, a nie cudzych celów innych osób. W konsekwencji takiego rozumowania organ stoi na stanowisku, że spadkobiercy nie mają prawa do ulg i zwolnień wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które teoretycznie przysługiwałyby spadkodawcy i z których na skutek śmierci spadkodawca nie mógł skorzystać.

II. Ocena prawna stanu faktycznego wraz z uzasadnieniem podniesionych zarzutów.

Kwestia sporna sprowadza się zatem do tego, czy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega dziedziczeniu.

Zdaniem skarżącego prawo to jako związane z interesem ekonomicznym uprawnionego podmiotu ma wymiar majątkowy i może podlegać sukcesji. Przepis art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) obejmuje swym zakresem prawa majątkowe wynikające z regulacji podatkowych, które za życia zmarłego następnie podatnika kształtowały jego sytuację z punktu widzenia ekonomicznego, a więc przede wszystkim prowadziły do zmniejszenia czy wręcz wyeliminowania obciążenia spadkodawcy podatkiem (zob. wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 listopada 2015 r., I SA/Lu 651/15, także uzasadnienie wyroku WSA w Łodzi z dnia 13 stycznia 2013 roku, sygnatura akt: I SA/Łd 1427/11 ). Kwestia zakresu praw majątkowych objętych sukcesją stanowi również przedmiot wykładni Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wielokrotnie wskazywał, że własne cele mieszkaniowe podatnika pozostają aktualne dla jego spadkobiercy korzystającego z ulgi (por.: uzasadnienia wyroków NSA z dni 18 stycznia 2018 roku, sygn. akt II FSK 3634/15, II FSK 3633/15).

Nieuprawnione jest stanowisko organu wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji, iż przedmiotowe zwolnienie jako ściśle związane z osobą zmarłego nie podlega sukcesji, jest bowiem uzależnione od realizacji własnych celów mieszkaniowych spadkodawcy, a nie cudzych celów innych osób. Uzasadniając zaskarżoną interpretację podatkową, w odniesieniu do powołanych we wniosku o jej wydanie orzeczeń, organ nie odniósł się do zawartej w nich wykładni wskazując, że nie jest związany poglądami wyrażonymi w orzecznictwie sądów administracyjnych, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Tymczasem ocena stanowiska wnioskodawcy i jej uzasadnienie powinny uwzględniać poglądy orzecznictwa, wyroki sądów administracyjnych. Zarówno w orzecznictwie, jak i w nauce prawa aktualny jest pogląd, że: „organ podatkowy dokonując interpretacji indywidualnej powinien brać również pod uwagę orzecznictwo podatkowe. Można w tym względzie podzielić stanowisko, że pominięcie przy wydawaniu interpretacji wyroków sądów administracyjnych wydawanych w analogicznych sprawach stanowi naruszenie art. 14 § 1 w związku z art. 14 e 1 Ordynacji podatkowej. Skoro bowiem orzecznictwo sądów powinno mieć wpływ na zmianę interpretacji indywidualnej, to również powinno być uwzględniane przy jej wydaniu i nie może być przez organ pominięte z lakonicznym stwierdzeniem, że wyroki zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację” (wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 1.12.2009 r. – ISA/Go 428/09, Jurysdykcja Podatkowa 2010, Nr 1, str. 88, „ Ordynacja podatkowa” R. Mastalski, s. 142).

Jeżeli zatem w orzecznictwie sądów administracyjnych jednolicie przyjmuje się, że uprawnienie do zwolnienia od podatku dochodowego ze sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma wymiar majątkowy i jako takie może podlegać dziedziczeniu na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), to twierdzenie przeciwne bez uwzględnienia powyższej wykładni zaprezentowane przez organ w zaskarżonej interpretacji narusza zasady demokratycznego państwa prawnego i prowadzenia postępowania w sposób pogłębiający zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 o.p.).

Podkreślenia przy tym wymaga, że stan faktyczny w niniejszej sprawie zbieżny jest z sytuacją podatników, jaka wystąpiła w przywołanych orzeczeniach NSA – w tym zakresie, że we wszystkim tych sprawach nastąpiła śmierć podatnika zanim ten zdążył zrealizować prawo do ulgi mieszkaniowej. Różnica polega natomiast na tym, że w realiach niniejszej sprawy podatnik zamierzał skorzystać ze zwolnienia – jednak zmarł, a przed śmiercią nie zawarł jeszcze umowy przedwstępnej nabycia lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe – która to okoliczność znajduje wyraz w pytaniu, jakie zadano we wniosku o interpretację podatkową. Organ nie udzielił na nie odpowiedzi, ponieważ wykluczył w ogóle sukcesję tego zwolnienia podatkowego, co z kolei stoi w sprzeczności z wykładnią art. 97 § 1 o.p. dokonywaną przez sądy administracyjne.

Zdaniem skarżącego wyrażona kilkakrotnie przez NSA teza, że „Prawo do zwolnienia od podatku dochodowego od dochodu ze sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U z 2012 r. poz. 361 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.), ma wymiar majątkowy i jako taki może podlegać dziedziczeniu na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) „ (por. m.in. wyrok NSA z dnia 1 stycznia 2018 roku, sygnatura akt: II FSK 3632/15) dotyczy wszystkich podatników, którzy przed śmiercią nie zdążyli zrealizować prawa do ulgi.

Spadkodawca zamierzał z niej skorzystać, jednak jego śmierć nastąpiła w ciągu zaledwie kilku miesięcy od daty zbycia nieruchomości, zatem czas, którym dysponował był zbyt krótki na to, aby, np. zawrzeć umowę przedwstępną nabycia lokalu. Skarżący odziedziczył więc prawo do zwolnienia.

W ocenie skarżącego to obowiązkiem organu podatkowego w postępowaniu podatkowym jest ustalenie stanu faktycznego, w którym strony tego postępowania mogą wykazać rzeczywisty zamiar spadkodawcy. Organ interpretacyjny kwestii tej nie dostrzega, ponieważ w ogóle i co do zasady wykluczył możliwość sukcesji bez względu na to, jakich czynności dokonał spadkodawca przed śmiercią.

Mając powyższe na uwadze wnoszę jak na wstępie.

Załączniki: